علت صدور هشدار چند كشور به اتباع خود در لبنان؟
سيدعماد حسيني
كشورهاي فرانسه عربستان، كويت و آلمان طي چند روز پيش به اتباع خود در لبنان هشدار دادند، فورا خاك اين كشور را ترك كنند و ديروز نيز بقيه كشورهاي شوراي همكاري هم به آنها پيوستند. اين هشدار دقيقا با آغاز غائله جديدي در اردوگاه فلسطيني عين الحلوه همزمان شده كه هنوز پاسخ دقيقي در مورد علت و عامل شعله‌ور شدن آن توسط هيچ طرفي ارايه نشده است. در اين بين صدور اين هشدار در سالگرد انفجار بندر بيروت هم علامت‌هاي تعجب و سوال متعددي را به وجود مي‌آورد. گرچه پرسش اصلي موجود آن است كه كشورهايي همچون عربستان سعودي و فرانسه كه يد طولايي در سمت و سو دادن به حوادث لبنان داشته و همچنان بخشي از مشكلات لبنان به دليل عدم محقق شدن منافع آنها در صحنه سياسي اين كشور است، به چه دليلي چنين هشداري را بايد صادر كنند؟ آيا لبنان در آستانه يك جنگ داخلي قرار گرفته است؟ آيا قيام و كودتايي در اين كشور در حال تدارك است؟ يا آنكه اسراييل به متحدان خود در رابطه با يك تهاجم غافلگيرانه به لبنان پالس‌‌هايي را ارسال كرده است؟ اين هشدار به ويژه از سوي عربستان و كشورهاي شوراي همكاري خليج‌فارس درحالي صادر مي‌شوند كه اقتصاد ورشكسته لبنان به شدت نيازمند حضور گردشگران اتباع اين دو كشور و به تبع آنها اتباع بقيه كشورهاي حوزه جنوبي خليج‌فارس است و هشدار مذكور مي‌تواند ضربه جبران‌ناپذير ديگري را به باقيمانده جسد تحليل رفته اقتصاد لبنان وارد كند. برخي كارشناسان تلاش مي‌كنند تا اين هشدار را به رخدادهاي جاري در طول مرز لبنان با فلسطين اشغالي مرتبط بدانند، منطقه‌اي كه طي دو هفته گذشته تقريبا تمامي رهبران سياسي و فرماندهان نظامي ارشد رژيم صهيونيستي را به آنجا كشانده و حتي رييس ستاد ارتش اين رژيم بي‌محابا در رصد دوربين‌هاي حزب‌الله نقاط صفر مرزي را بارها مورد بازديد قرار مي‌دهد. برخي ديگر از تحليل‌ها به سوي وقوع جنگ داخلي در لبنان مي‌روند و معتقدند اختلافات جديدي كه از زمان اعلام نتايج انتخابات پارلماني در اين كشور نطفه آن بسته شد، با اختلافات بر سر انتخاب رييس مجلس ادامه يافته و اكنون در شرايط نبود حتي يك شخص در بين بيش از 5 ميليون و 600 هزار جمعيت لبنان كه مورد توافق همه طوايف و احزاب اين كشور باشد، رشد خود را ادامه و ظاهرا در سايه جنگ در اردوگاه عين الحلوه و شايد حادثه‌اي كه در حال تدارك است خود را براي يك تولد سخت آماده مي‌كند. اما با توجه به تاكيد ارتش لبنان بر عزم خود در عدم دخالت در درگيري فلسطينيان احتمال بازگشت لبنان به جنگ اردوگاه‌ها چندان پررنگ نمي‌نمايد، گرچه اين كشور همواره مستعد وقوع جنگ‌هاي داخلي در شكل نيابتي آن بين قدرت‌هاي مختلف حاضر در آن و با ميدان‌داري اسراييل بوده و خواهد بود. با اين حال نگاهي عميق‌تر به اقدام اين چهار كشور نشان مي‌دهد كه (پاريس و رياض از همه بيشتر و به تبع آنها برلين و كويت) بيش از آنكه به دنبال به وحشت انداختن شهروندان خود باشند، قصد فشار بر قطب‌هاي خاصي از ساختار تشكيل‌دهنده صحنه سياسي لبنان هستند، چون اين واقعيت بر كسي پوشيده نيست كه هم جنگ داخلي و از آن مهم‌تر ورود به جنگ با اسراييل رخداد تازه‌اي براي لبنان نبوده و از اواسط دهه هفتاد از قرن گذشته همواره لحظه به لحظه با مردم لبنان همراه و زندگي كرده است. پس به تعبيري مي‌توان گفت، قطب‌هاي جهاني و منطقه‌اي حاضر در روند سياسي لبنان بعد از شكست در پيشبرد برنامه‌هاي‌شان و به بن‌بست رسيدن مصوبات كميته پنج‌گانه، با قطع درآمدهاي ناچيز گردشگري تهديد خود را براي بايكوت همه‌جانبه اين كشور تا زمان كرنش در مقابل خواسته‌هاي‌شان و رسيدن رييس‌جمهور مدنظرشان عملي مي‌كنند، شايد از اين طريق احزاب سياسي مخالف سلطه غربي-عربي كوتاه آمده و تعامل با اين پايتخت‌ها را به تقابل با مردم خسته از شرايط اقتصادي ترجيح دهند!